Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017

Τελευταίο ηλιοβασίλεμα και πανσέληνος της χρονιάς


Στο βάθος η χιονισμένη Γκιώνα.
Από το παράθυρο της κουζίνας.
Δεν το λες κι άσκημο.

Καλή χρονιά, σαν τα ψηλά βουνά


Τσομπαναραίος στο δρόμο Περιβόλι για Βάλια Κάλντα. 
Γλυκούλης, γλυκούλης αλλά δάγκωνε τα λάστιχα.


Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017

Τετάρτη 11 Οκτωβρίου 2017

Κι άλλες ζουγραφιές


Επάνω, ο στάβλος στο καταφύγιο Βάλια Κάλντα.
Το ξεκίνησα με ακουαρέλες και το ραφινάρισα με μαρκαδοράκια αργότερα
γιατί είναι επικίνδυνο να χρησιμοποιείς μαρκαδόρους εκεί που παίζουν παιδιά.
Κάτω, νέα επεξεργασία μιας παλιά ιδέας. 1 και 2


Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Ένας σκύλος και μια σκύλα


Φέτος γνώρισα αυτόν τον γλυκύτατο κεφάλα


Ο Κίκος είναι μπασταρδολαμπραντοποιμενικός.


Κάνει παρέα με τη Λίζα, η οποία είναι μεγάλη φλούφα αλλά παλιοχαρακτήρας


Το βλέμμα του Κίκου μου θύμιζε τον δικό μου


«Κόφ'τις χαζομάρες, ρε μάστορα, και δώσ' μας κάνα κοψίδι»

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Μην την πατήσεις!


Τέλη Ιούλη ξαναβρεθήκαμε στη Βοβούσα.
 Μια μέρα αποφασίσαμε με τον Άρη να πάμε στον Γυφτόκαμπο,
να δούμε τις καλύβες των Σαρακατσάνων.
Αλλά όχι από την άσφαλτο μα από τον χωματόδρομο μέσω Μόρφας.
Κοπανιόμασταν για ώρα στα βράχια (εμένα δεν κούμπωνε και η ζώνη ασφαλείας και χοροπήδαγα σαν το στραγάλι στη σφυρίχτρα) μέχρι που βλέπομε ένα κοπάδι γελάδια.
Σταματάμε, ανταλλάζουμε δυό κουβέντες με τον Αλβανό τσοπανάκο
και συνεχίζουμε. Παρακάτω, το υπόλοιπο κοπάδι με άλλον έναν τσοπανάκο.


Λίγα χιλιόμετρα παρακάτω, στα δεξιά μας βλέπουμε και το μαντρί. Κάπου εδώ.
Και καθώς περνάγαμε, η άκρη του ματιού μου πιάνει ένα οικείο αντικείμενο, 
που όμως δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί. 
Ξεπεζεύουμε να πλησιάσουμε, και όντως ήταν πινακίδα για νάρκες,
ξηλωμένη προφανώς από τα αλβανοελληνικά σύνορα.
Δεν υπάρχουν πλέον ναρκοπέδια εκεί, απ' ό,τι ξέρω.
Και οι πινακίδες, αν και με παλιομοδίτικο σχέδιο, ήταν αρκετά καινούργιες.
Καθόλου σκουριά και φρέσκο χρώμα.
Στον Έβρο έχουν/είχαν πλαστικές που φωσφορίζουν τη νύχτα.


Δίκιο είχαν!
Ξέρεις τι είναι να πατήσεις καμιά σβουνιά αγελάδας;

Τετάρτη 23 Αυγούστου 2017

Επιστρέφοντας από τας διακοπάς


Κάτι εντελώς αξιαγάπητα και παντελώς άχρηστα νανάκια γίδια.
Τα επονομαζόμενα κατσοικίδια.


Εντάξει, δεν είναι πρωτότυπη ιδέα, το ξέρω.
Νέα στέκια, νέοι πελάτες, νέες ηλίθιες ερωτήσεις.

Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Από αύριο διακοπαί!


Ψήθηκα για διακοπούλες!
Ραντεβού στα γνωστά μέρη.

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Ληξιαρχείο


Στην πλατεία του χωριού.
Η κολώνα της ΔΕΗ με τις καρφίτσες και τα υπολείμματα από χιλιάδες αγγελτήρια κηδειών και μνημοσύνων.
Έχουν γίνει μια μάζα πια...


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Δεν μ΄αρέσουν τα κυνηγόσκυλα


Ούτε καν ζωγραφιστά.
Αλλά άμα μου δίνει παραγγελιές ο ανηψός μου...


Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Ποιός τινάζει κουραμπιέδες, ρε;


Ετοιμαζόμουν να γράψω «Είδαμε και μιαν άσπρη μέρα» αλλά ας μην το πολυελπίζουμε. 


 

Κι όχι τίποτ΄άλλο, αλλά βουλιάζω ο καημένος στο χιόνι,
όπως εδώ πριν καμιά εικοσαετία στο Νυμφαίο. 
Πόσο μάλλον που έχω πάρει και κάνα μισό τόνο.