Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Το παράθυρό μου στο χωριό

 Όταν έφτασα

 Την επόμενη μέρα

Όπως και να το κάνεις, είναι όμορφο να βλέπεις κάθε πρωί μιαν ανθισμένη κερασιά.

4 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Βρε σίγουρα είναι κερασιά; Μην την πάθεις όπως εγώ! :Ρ

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Ε, το καλοκαίρι κεράσα είχε.
Τι να σου πώ; Λες να πηγαίνει τη νύχτα κάνας συχωριανός μου και να δένει κερασάκια επάνω της;
Μπορεί να λέω και καμιά κοτσάνα, δεν ξέρω...

Elisa Day είπε...

Απ’ όλα έχει το χωριό σου. Κερασιές, παπαρούνες, στραβά παράθυρα, λίμνες. Άψογα.

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Λίμνες; Πού λίμνες;
Ε, όσο για τα στραβά παράθυρα, δεν φταίνε οι μακαρίτες πλέον οικοδόμοι αλλά ο οφθαλμίατρός μου που δεν περιέλαβε τον αστιγματιζμό στη συνταγή για τα πολυεστιακά γυαλιά.
Και μ' αυτές τις ψηφιακές μηχανές με οθόνη, μπερδεύομαι...